بررسی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی به داوطلبین سلامت محلات زنجان بر سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در مورد hiv/aids در جمعیت زنجان تحت پوشش

زمینه و هدف: ایدز تمامی کشورهای دنیا و همه گروه های جنسی و سنی، نژادی را تحت تاثیر قرار داده است. آمارها نشان دهنده موارد عفونت و ابتلای به ایدز در منطقه و ایران می باشد، با وجود این کارشناسان بر کافی نبودن آموزش و اطلاع رسانی رسانه ای غیر شفاف تأکید می نمایند. هدف این مطالعه ارزیابی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی به رابطین سلامت شهر زنجان، بر سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در مورد ایدز در جمعیت زنان تحت پوشش بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 75 رابط سلامت متأهل واقع در گروه سنی 20 تا 40 سال از 11 پایگاه بهداشت شهر زنجان انتخاب و در دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. جهت گروه مداخله برنام? آموزشی ایدز و مهارت های ارتباطی و جهت گروه کنترل فقط برنامه آموزشی ایدز ارائه شد. سپس هر رابط سلامت به آموزش 12 زن 20 تا 30 سال تحت پوشش پایگاه بهداشت به مدت 8 هفته، مبادرت نمود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ی محقق ساخته بود که قبل و 20 هفته بعد از اتمام مداخله ی آموزشی تکمیل شد. داده ها با آزمون های آماری تی مستقل، تی زوج، همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تحلیل شدند. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد تغییرات میانگین نمرات سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در گروه مداخله، بطور معنی داری بیشتر از گروه کنترل می باشد. سازه خودکارآمدی درک شده بیشترین همبستگی را با قصد رفتار پیشگیرانه از ایدز داشت. رگرسیون چند متغییره نشان داد سازه خودکارآمدی درک شده 37% تغییرات قصد رفتار پیشگیرانه از ایدز در گروه کنترل و 41% تغییرات در گروه مداخله را پیشگویی می نماید. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد آموزش توأم برنامه مهارت های ارتباطی میان فردی و ایدز، در مقایسه با برنامه آموزشی ایدز به تنهایی، تأثیر بهتری بر افزایش نمرات سازه های مدل اعتقاد بهداشتی ایجاد می نماید. نتایج این مطالعه لزوم ارتقای دانش و مهارت های ارتباطی رابطین سلامت را مورد تأکید قرار می دهد.